In de non-duale filosofie wordt de werkelijkheid gezien als een constante stroom van bewustzijn die zich manifesteert zonder vaste vorm. Encaustiek brengt dit idee tot leven in zijn puurste vorm. Wanneer bijenwas wordt verhit, wordt het vloeibaar en beweegt het vrij, zonder beperkingen. Deze vloeibaarheid is een perfecte metafoor voor het loslaten van het ego en de identificatie met vaste concepten.

In ons streven naar begrip en kennis lijkt de mensheid altijd op zoek te zijn naar antwoorden, naar verklaringen voor het hoe en waarom van het leven. Maar wat als er iets is dat fundamenteel buiten ons bereik ligt? Iets dat we nooit volledig kunnen kennen of begrijpen? Dit is het mysterie van het onkenbare, een concept dat zowel de mystici als de non-duale tradities diep raakt.

Verandering is de enige constante in deze wereld, en kunst vormt daarop geen uitzondering. Non-dualiteit leert ons dat alles wat we ervaren voortdurend in beweging is. Alles wat we als vast of permanent beschouwen, is in feite onderhevig aan verandering. De vormen die we zien, de emoties die we voelen, en zelfs onze gedachten en overtuigingen — ze komen op, blijven even, en verdwijnen weer. Deze voortdurende stroom van verschijnselen wordt vaak verkeerd geïnterpreteerd als een teken van onzekerheid of instabiliteit, maar vanuit een non-duaal perspectief is het juist de natuurlijke staat van zijn.

In de zoektocht naar zelfontdekking en spirituele groei horen we vaak over het idee van een multi-dimensionaal wezen. Maar wat betekent het om deze vorm aan te nemen in de context van non-dualiteit? Hoe kunnen we de lagen van ons bestaan omarmen zonder de onderliggende eenheid uit het oog te verliezen?

Flow is de staat waarin het gevoel van een afgescheiden zelf verdwijnt, en er een volledige samensmelting plaatsvindt tussen de persoon, de handeling, en het moment zelf. In deze ervaring vervagen tijd en ruimte, lost elke identificatie met het ego op, en blijft er alleen de directe, moeiteloze expressie van bewustzijn over. Het is de spontane staat van zijn waarin creatie voortkomt zonder tussenkomst van gedachten of controle, een natuurlijke uitdrukking van de essentie van non-dualiteit.

De Avadhuta Gita is een oude Sanskriettekst die wordt toegeschreven aan de heilige Dattatreya, een legendarische figuur in de Indiase spiritualiteit. Het woord "Avadhuta" verwijst naar iemand die de beperkingen van sociale normen, tradities en conventionele levenspatronen heeft overstegen en in een staat van absolute vrijheid en non-dualiteit leeft.

De essentie van het padloze pad ligt in de paradox dat er geen vastomlijnd pad, methode of techniek is om te volgen op weg naar zelfrealisatie of verlichting. In plaats van te streven naar een bestemming of het bereiken van een bepaald doel, draait het padloze pad om het directe, onmiddellijke besef dat wat je zoekt al hier en nu aanwezig is.

"Het doel van kunst is om de zintuigen mee te nemen op een reis terug naar de bron van de waarneming, namelijk puur Bewustzijn." — Rupert Spira